Autyzm - Białystok

rozmaryn

Witam jestem tu nowa i Zespół Aspergera to też nowe dla mnie zaburzenie . Od dwóch lat mam problem z przekonaniem mojej w tej chwili 17- letniej córki z chodzeniem do lekarzy na wizyty , nie skutkują żadne argumenty , prośby . Nawet jeśli uda mi się ją przekonać żeby w końcu poszła na wizytę to potrafi zrobić w poczekalni albo poradni taki cyrk że głowa mała . Otoczenie odbiera to jako zbuntowana , agresywną małolatę i czuję nie raz potworny wstyd za jej zachowanie . Kilka razy nawe tprzepraszałam za to lekarzy . Może miał ktoś z was podobny problem i sobie poradził ? Będę wdzięczna za każde wskazówki na temat radzenia sobie z uporem dziecka .

rozmaryn

Poruszyłam ten problem na terapiii rodzinnej w szpitalu i pierwszy raz od nie pamiętam kiedy wizyta u lekarza przebiegła normalnie i córka po tym pobycie jest inna bardziej otwarta, przystępna jest lepiej .

hanszum

Rozmaryn, tu jest za mało aktywnych forumowo rodziców, żeby ktoś Ci mógł coś sensownego doradzić lub podzielić się swoim doświadczeniem (poza tym zazwyczaj są to chyba rodzice małych dzieci). Może poszukaj pomocy na większych ogólnopolskich forach.

rozmaryn

Dziękuję , chyba sobie już z tym poradziłam a co do większych forów to już się orientowałam i trochę wzięłam informacji dla siebie , poza tym na leszczynowej jest w poradni grupa wsparcia dla rodziców pacjentów tej poradni ,więc jak będziemy tam chodzić to mozę z tego skorzystam .

andszum

Tak mi jeszcze przyszła do głowy jedna drobnostka, a może się Tobie Rozmaryn(-ko) lub innym przydać. Nam udało się kiedyś, (po tym, jak młody zrobił "awanturkę" w poczekalni u neurologa) uzgodnić z lekarzem to, że umawiamy się na konkretną godzinę i wchodzimy tylko jak to najszybciej możliwe. I nic to, że ktoś był przed nami w kolejce, że na wcześniejszą, że poślizgi etc. Kwestia przedstawienia lekarzowi problemu, że dziecko nie jest w stanie usiedzieć spokojnie i nie jest to nasze czy jego widzimisię i mam nadzieję, że da się to w każdej poradni ustalić.
A otoczeniem się nie przejmuj. Im bardziej dziecko trudne tym szybciej na ogół rodzice przyzwyczajają się, żeby pewne "uwagi" puszczać mimo uszu.
Pozdrawiam